ఎన్నో కోరికలతో వెళ్ళావు,ఒక యాచకుని వలే.
'దేహీ' అనుకున్నప్పుడల్లా నీ శరీరంపై ఒక అదృశ్యమైన ముద్ర.
పాతకోరికలు తీర్చుకునేసరికి కొత్తవి పుడుతున్నాయి.
కోరికలతో జీవితం యాంత్రికం అయింది. ముద్రలతో చర్మం బండబారింది.
ఎప్పట్లానే తెల్లారింది, మరలా అదే స్వార్ఢపూరిత ప్రార్ధన.
సిగ్గుపడి,మధ్యలోనే ఆపేసావు.
మిత్రులంతా ఇంకా గాఢనిద్రలో ఉన్నారు.
నిశ్శబ్దంగా బయటకు నడిచావు, ఫ్రకృతిలోకి.
ప్రకృతి ఒడిలో పరవశం, తామసాన్ని కొంచెం కరిగించింది.
ఏదో శూన్య స్థితి,ఒక అవ్యక్తానుభూతి నిన్నావరించింది.
ఒక సుదీర్ఘ కాలం తర్వాత, నీ ప్రయత్నం లేకుండానే,
యాంత్రిక జీవిత కుబుశం కొద్దిగా రాలింది.
నీ జీవన యాత్రలో అదొక అందమైన మజిలి.
మరి చాన్నాళ్ళుగా నిన్ను వేధిస్తున్న ప్రశ్నలు?
అక్కడ నీకు ఉనికి లేదు, ప్రశ్నలూ లేవు.
ఫ్రకృతిలో నీవు. నీలో ప్రకృతి.
No comments:
Post a Comment